ترس كودكان (3) :ترس از شب

ترس از شب

 ممكن است كودك شما مثل بسیاری از بچه های دیگر شب ها احساس ترس و اضطراب كند؛ این ترس به سن او و مرحله رشد احساسی و جسمی او بستگی دارد و همین طور هم كه بزرگتر می شود با انواع مختلفی از تنشها مواجه می گردد.

او باید یاد بگیرد وقتی كه او را با پرستار و یا در مهدكودك و یا مكان بازی تنها می گذارید صبور باشد و بپذیرد كه شب ها جدا از شما بخوابد .

 همچنین باید بیاموزد كه رفتار خود و همین طور ادرار و مدفوع و احساسات خشم و حسادت و تهاجم را كنترل كند.

كودك درباره موضوعاتی از قبیل مرگ ، خدا ، بهشت و جهنم تفكر می كند و دچار ترس و نگرانی می شود. به زودی در می یابد كه والدین برای او آرزوهایی دارند و می ترسد كه از عهده آنها بر نیاید .

كودك نگران:

كودك در هر مرحله از رشد كه باشد ، حوادث خاصی ممكن است در او ایجاد نگرانی بكند ، به عنوان مثال وقتی او بازی های گروهی و یا رفتن به مهدكودك را آغاز كند برای مدتی ممكن است جدایی از والدین او را نگران كند.

 ممكن است برای ترك ما در طول روز و شب و یا برای رفتن به رختخواب به طور جداگانه از خود تمایلی نشان ندهد و اگر شما بیمار  شوید احساس تقصیر كندو فكر كند كه كلمات پرخاشگرانه او این بیماری را در شما ایجاد كرده است.

زمانی كه می خواهیم به كودك دستشویی رفتن را یاد بدهیم دوره دیگری از نگرانی را در او مشاهده می كنیم.او دائماً می ترسد كه مبادا نتواند خود را كنترل كند . حتی گاهی اوقات هول شده و شلوارش را خیس می كند و چون دوست دارد كه شما را هم خوشحال كند می ترسد كه شاهد ناراحتی و نارضایتی شما باشد .

 دربسیاری از بچه های نوپا این هیجانات در شب اوج می گیرد و رفتن به سوی رختخواب به معنای كنترل هیجانات است .

 دیدن فیلم یا برنامه وحشتناك برای بچه های بزرگتر زنگ خطر است . كودك 5-6 ساله ممكن است از دیدن صحنه بچه دزدی و یا پرخاشگری كودك در مقابل والدین به شدت آشفته شود .

چنین صحنه هایی برای كودك كاملاً واقعی به نظر می آید .

همه كودكان تخیلات پرخاشگرانه دارند و تا حدودی نسبت به آن احساس گناه می كنند . مواردی از قبیل بیماری،اختلافات خانوادگی ، جدائی، طلاق ،‌ اعتیاد و مرگ و میر باعث ایجاد تشویش ، نگرانی ، احساس گناه و ترس در هر سنی از زندگی كودك می شوند .

 در شب كودك از كنترل دنیای پیرامونش مأیوس می شود، زیرا نمی تواند به طور مداوم محیط اطراف و تخیلات ناشی از احساسات خود را كنترل كند و همین وضعیت باعث بروز ترس در او می شود .

 جوانان هم به خاطر این كه تغییرات احساسی و جسمی سریع و دوران بلوغ را پشت سر گذاشته و از كودكی به بزرگسالی می رسند، نگرانی های اساسی را متحمل می شوند.آنها به آینده،امتحانات ،‌ شغل ، پول می اندیشند و با فشارها و تمایلات شخصی زیادی مواجه و گاهی ناگزیر می شوند با معیارهای خانوادگی در برخوردهای اخلاقی مخالفت كنند و ممكن است نظامهای ارزشی جدید را پایه گذاری كرده و ارزش های قدیمی را كنار بگذارند و تصور كنند كه والدین آنها دیگر تكیه گاه مناسبی نیستند،و یا به طور كل حمایت والدین خود را رد كنند .

 در طول روز راحت تر می توان نگرانی راتحت كنترل درآورد؛ اكثر بچه ها در طول روز سرگرم هستند و فرصتی ندارند تا به مشكلاتشان فكر كنند . اما در تاریكی شب كه به رختخواب می روند و چراغ را خاموش می كنند كاری جز فكر كردن ندارند و در تخیلات خود فرو می روند و همین كه خواب آلوده می شوند توانایی خود را برای برخی افكار از دست می دهند و كنترل چندانی روی احساسات،تمایلات شدید و ترس های خود ندارند و در این موقع احساسات و یا حتی اعمالشان خیلی بچگانه می شود.

در این وضعیت نامناسب،كودك ٤-٥ساله همان اطمینانی را نیاز دارد كه احتمالاً كودكان 2-3 ساله در طول روز به آن نیازمند هستند. كودك 4-5 ساله ای كه در روز بدون هیچ گونه مشكلی شما را رها كرده و به مهد كودك می رود،ممكن است در شب برای رفتن به رختخواب مشكلات بسیاری را به وجود آورد .

 سرزنش كردن و اظهار این مطلب كه او مثل بچه های كوچك رفتار می كند هیچ فایده ای ندارد . بهتر است بفهمید كه چرا او احساس ناامنی می كند.حتی كودكی كه در طول روز به خوبی از خود مراقبت می كند و از اعتماد به نفس خوبی برخوردار است ممكن است در شب وقتی سیل افكار به او هجوم میآورد این اطمینان را ازدست بدهد .

 در چنین موقعیتی او به شما نیاز دارد تا بیشتر مراقبش باشید . بسیاری از خانواده ها مشاجرات زمان خواب را تجربه كرده اند . بچه ها برای فرار از خواب درخواست های متفاوتی از قبیل شنیدن داستان ، تماشای تلویزیون و بازی دارند . برخی كودكان به هنگام خواب با برادران و خواهران خود نزاع می كنند؛گاهی اوقات در رختخواب آرام و قرار ندارندوبرای فرار از افكار نگران كننده مرتب تكان می خورند .

اگر كودك شما به دلیل ترس و نگرانی برای خوابیدن با مشكل مواجه است ،در طول روز با او بیشتر صحبت كنید وبه او اطمینان بدهید كه او را حمایت می كنید.با این حال لزومی ندارد تغییرات اساسی در برنامه خواب به وجود آورید؛برای دقایقی او را ماساژ دهید و یا مدتی بیشتر از سایر اوقات پیش او بنشینید ، اما برنامه و روال روزمره او را تا جایی كه امكان دارد ثابت نگه دارید .

 ادامه دارد ...